Kernzaken die de besluitvoering bij scheidingen beïnvloeden

Onder de voormalige Moudawana wetgeving kon een echtgenoot het huwelijk heel eenvoudig opzeggen door de rituele woorden voor de scheiding uit te spreken en zijn besluit was wettelijk bindend (BBC 28 jan. 2004; Sunday Herald 1 feb. 2004; Qantara.de 2004). Onder de nieuwe gezinswetgeving kan de wettiging van de verstoting enkel bekomen worden bij uitspraak van een rechtbank (MarocHebdo International 14-20 mei 2004; BBC 28 jan. 2004; InfoSud 30 jan. 2004; The Sunday Herald 1 feb. 2004; Qantara.de 2004; Sisyphe 20 Nov. 2003; L’Express 11 dec. 2003a; ibid. 11 dec. 2003b; La Vie Économique 17 okt. 2003). Bij de voormalige wetgeving hadden de rechters de verantwoordelijkheid om het besluit van de verstoting te registreren (L’Express 11 dec. 2003b).

De nieuwe gezinswetgeving maakt het voor vrouwen gemakkelijker op een scheidingsaanvraag in te dienen (MarocHebdo International 14-20 mei 2004; Qantara.de 2004; L’Express 11 dec. 2003a) en biedt nieuwe kansen door scheiden met wederzijdse toestemming toe te staan (The Arab Reform Bulletin sept. 2004; Maghreb Canada Express dec. 2003; L’Express 11 dec. 2003a).

Bij de nieuwe gezinswetgeving kan een openbare notaris (adul) niet langer meer een scheiding uitspreken (Qantara.de 2004). Bijkomende informatie over de rol van aduls bij scheidingsprocedures kon bij het consulteren van het bronnenmateriaal door het Research Directorate ( onderzokesteam) niet worden gevonden.

Elke Marokkaanse scheiding moet worden uitgesproken door een officiële gezinsrechtbank (Qantara.de 2004). Zhor El Horr, voorzitter van een rechtbank van eerste aanleg, zei in een interview dat op 7 maart 2004 gepubliceerd werd in de Marokkaanse dagelijkse krant Le Matin , dat speciale familierechtbanken werden opgericht ten gevolge van de nieuwe gezinswetgeving en dat het aantal rechters die zich specialiseerden in gezinswetgeving toenam. (7 mar. 2004b).

De doelstelling was om 70 familierechtbanken op te richten waar 500 gespecialiseerde rechters uitspraak zouden doen (La Vie Économique 13 feb. 2004). De familierechtbanken zouden bestaan uit een Openbare Aanklager, en twee rechters en hun bijzitters (JeuneAfrique/L’Intelligent 27 juni 2004; MarocHebdo International 14-20 mei 2004). Leila Rhiwi, een Marokkaanse vrouwenrechtenactiviste wees op het verschil met de vroegere situatie waarbij “ gezinszaken, in het bijzonder de scheiding, door één enkele magistraat werden beoordeeld, die daarbij willekeurig en zonder diepgang uitspraak deed “ (JeuneAfrique/L’Intelligent 27 juni 2004).

Geen enkele van de bronnen die door het Onderzoeksteam geconsulteerd werden vermelde de rol van familierechtbanken in gevallen van scheiding met wederzijdse toestemming.